Pierwsze spotkanie Poznań Agile User Group po przerwie wakacyjnej rozpoczęło się warsztatem Krystyny Abraham-Walasiak zatytułowanym “Jak Cię widzą… Style osobiste a usprawnianie komunikacji w zespole srumowym”.
Warsztat rozpoczął się od przedstawienia teorii dotyczącej stylów osobistych, które przejawiamy zarówno myśląc, jak i w swoich zachowaniach. Rozróżniamy trzy główne style ja (zwane też stylami ego), mianowicie:
- rodzic (normatywny oraz opiekuńczy)
- dziecko (naturalne, uległe oraz zbuntowane)
- dorosły
Każdy z tych stanów przejawia się innym zestawem słów, tonem głosu, ekspresji czy postawą.
O stylach osobistych można znaleźć ciekawe artykuły, dlatego nie będę rozpisywał się zbyt mocno na temat samej teorii – w zamian chciałbym podzielić się dwoma przemyśleniami:
- Warsztat został w poprowadzony w sposób przemyślany, konsekwentnie przesuwając uczestników z poziomu czystej teorii do praktycznych ćwiczeń, pomagających zrozumieć przedstawiony materiał. Struktura wyglądała mniej więcej tak:
- przedstawienie podstawowej wiedzy
- zaproszenie uczestników do kreatywnej zabawy w przygotowanie plakatów, opisujących poszczególne stany – uczestnicy zostali podzieleni na losowe grupy, z której każda losowała jeden ze stanów, który następnie trzeba było zobrazować przy użyciu kartek, wycinków z gazet, kleju oraz kolorowych pisaków
- zachęcenie do poszukania przykładów wchodzenia w poszczególne stany w codziennej pracy – było to ćwiczenie indywidualne i z mojej perspektywy, był to moment przełomowy jeśli chodzi o lepsze zrozumienie teorii. Konieczność zestawienia zdobytej przed chwilą wiedzy z wydarzeniami z typowego dnia w pracy nieco otworzyła mi oczy i był to moment, kiedy pomyślałem sobie “hmm, całkiem to ciekawe”
- grupowe rozwiązywanie rzeczywistych problemów, które spotykają zespoły (nie tylko scrumowe) w codziennej pracy – ćwiczenie to było już konkretną praca na “żywych” przykładach i sytuacjach z życia zespołow. Zadanie polegało na określeniu, jak na podaną sytuację (np. decyzja o niespodziewanym zakończenie rozwoju projektu podjęta przez zarząd firmy) zareagowalibyśmy będąc w konkretnych stanach.
2. Wiedza przekazana podczas tego warsztatu, a także tematy, które wypływały podczas spontanicznych dyskusji, nie były zazwyczaj związane z “czystą” tematyką agile czy ze frameworkiem scrumowym. Dotyczyła ona jednak nieodłącznego kontekstu scruma, czy postaw, zachowań czy sposobu komunikacji pomiędzy członkami zespołu. Jestem przekonany, że nie możemy mówić o dojrzałości zespołu, jeśli na poziomie obszarów takich jak procesy grupowe czy psychologii społecznej mamy nie rozwiązane, zamiecione pod firmową wykładzinę problemy. Dotykanie i poznawanie tej materii pozwala zrozumieć, jak wiele się jeszcze musimy nauczyć – i tego typu impulsów oczekuję od spotkań społeczności, konferencji czy szkoleń.
Chętnych do pogłębienia wiedzy odsyłam do materiałów, które prelegent udostępnił po prelekcji.